Marja

Via het Netwerk Dementie IJssel-Vecht kreeg ik vorig jaar juli een aanmelding voor een 83- jarige mevrouw. De Internist Ouderengeneeskunde heeft geconstateerd dat er sprake is van dementie en daarom is er casemanagement dementie aangevraagd.

Zodoende kwam ik op een mooie zomerdag bij mw. op bezoek voor een intakegesprek. 2 dochters waren aanwezig bij het gesprek. Uit het gesprek blijkt dat mw. 5 kinderen heeft, die allemaal even betrokken zijn. Een fijn steunsysteem voor mevrouw.

Ze woont in een seniorencomplex, in een gelijkvloers appartement. Gezellig ingericht en netjes. Mevrouw ziet er net zo verzorgd uit. Ze is redelijk zelfredzaam en loopt nog prima. Qua persoonlijke zorg redt mevrouw zich ook nog goed. De kinderen zorgen vaak voor de maaltijd, die ze alleen nog maar hoeft op te warmen. Verder is mevrouw vrij actief,: ze zwemt, wandelt en fietst.

Met betrekking tot de dementie zijn er problemen met het korte termijngeheugen. Mevrouw geeft aan dat ze dit niet prettig vindt; ze wordt er onrustig van. Ze belt haar dochter meerdere malen per dag als ze ergens mee zit. Ook rommelt ze met haar medicijnen. Maar vooral het tijdsbesef vormt een probleem. Mevrouw heeft een agenda en een digitale kalenderklok. De kinderen schrijven afspraken in de agenda, maar het lukt mevrouw niet om deze op de juiste manier te gebruiken. Ze bladert naar andere dagen of leest de verkeerde dag en raakt er door in de war. Ze is ook geneigd het dag- en nachtritme om te draaien. Mevrouw weet vaak niet wanneer het ochtend, middag of avond is. Ze wordt er emotioneel van. Het ergste is dat er een risico is op dwaalgedrag, omdat ze ’s nachts denkt ergens een afspraak te hebben. Ze pakt dan de fiets, gaat op pad en raakt de weg kwijt. De kinderen maken zich hier terecht veel zorgen over. Kan hun moeder dan niet beter opgenomen worden?

Zover is het nog lang niet. Eigenlijk is opname ook een schrikbeeld voor mevrouw en de kinderen. En behalve het tijdsbesef, gaat vrijwel de rest immers nog prima! Eerst maar eens zorg inzetten voor het uitreiken van de medicatie, 2x per dag. Dat biedt mevrouw ook structuur in de dag. Onze wijkverpleegkundige doet een intake, regelt de zorg en ook baxters voor de medicatie. Mevrouw krijgt van de huisarts medicatie voor de onrust. De kinderen krijgen een code voor inzage in het zorgdossier. Nu zijn we al een heel eind.

Ondertussen informeert collega Daan mij over een nieuw beeldzorgsysteem wat gekoppeld is aan het cliëntregistratiesysteem, een soort digitale fotolijst, die aangeeft welke dag het is en wat er in de planning staat. Hij vraagt me of ik zorgvragers heb die hier baat bij zouden hebben. Ik moet direct aan mevrouw denken en ik stel het aan de kinderen voor in een volgend gesprek. Doordat ze al inzage hebben in het dossier, kunnen zij ook op afstand afspraken op de Luna zetten. De Luna wordt bij mevrouw geïnstalleerd.

Vorige week ging ik bij mevrouw langs. De Luna prijkt op de kast, naast de andere fotolijstjes van kinderen en kleinkinderen. Ze zit al op me te wachten, want mijn bezoek staat keurig op de Luna, met een icoontje. Mevrouw is er zichtbaar blij mee. Dit betekent immers dat ze weer grip heeft op de dag, doordat de Luna op het juiste moment de juiste informatie toont. Het biedt haar houvast en verhoogd haar zelfredzaamheid. Wat wil je nog meer!

Mooi, deze extra service van PGVZ voor onze zorgvragers met dementie, waardoor ze langer thuis kunnen blijven wonen. Dat is immers het doel van casemanagement. Maar ook de fijne samenwerking met de collega’s maakt dat samen we zoiets kunnen bereiken!